Fikirkanlah

Malaysia mungkin menjadi peneraju dunia dalam sisa makanan tanpa merancang untuk menjadi salah satu.

Menurut Pusat Kajian Pembangunan Ungku Aziz Universiti Malaya, secara purata rakyat Malaysia menjana 38,000 tan sisa, 44 peratus daripadanya adalah sisa makanan. Dalam keadaan Malaysia yang sangat pelik, kita bercakap mengenai keselamatan makanan sambil membuang hampir 17,000 tan sisa makanan setiap hari.

Rakyat Malaysia memerlukan peringatan melalui tindakan yang lebih tegas, menurut Persatuan Pengguna Pulau Pinang (CAP). Wahai rakyat Malaysia tunjukkan kasihan.

Data terkini daripada Program Makanan Sedunia (WFP) seharusnya menyedarkan kita daripada sikap tidak peduli yang mendalam yang kita alami. Sebanyak 829 juta orang tidur dalam keadaan lapar setiap malam, kata WFP. Jika itu tidak mencukupi, jumlah mereka yang menghadapi masalah kekurangan makanan akut telah melonjak daripada 135 juta kepada 345 juta sejak 2019.

Data yang dikeluarkan oleh CAP tahun lepas menunjukkan rakyat Malaysia membuang 4,046 tan makanan yang boleh dimakan setiap hari, jumlah yang boleh memberi makan tiga juta orang dengan tiga kali makan sehari. Ini amat memalukan.

Sudah tiba masanya untuk Malaysia, penganjur Matlamat Pembangunan Mampan (SDG) mengambil tindakan tegas untuk mengatasi pembaziran makanan. Lambakan makanan yang boleh dimakan adalah melanggar Matlamat Pembangunan Mampan 12.3. Ini di dunia di mana satu orang dianggarkan mati kelaparan setiap empat saat. Ini adalah kebiadaban yang tidak sepatutnya kita lihat berlaku.

Sudah tentu, Malaysia sahaja tidak dapat menghentikan krisis kelaparan dunia yang semakin meningkat, tetapi ia boleh mengambil tindakan tegas yang boleh menghentikan pembaziran makanan. Malaysia telah lama terperangkap dalam fasa kesedaran apabila ia datang untuk mengajak rakyat mengurangkan pembaziran makanan.

Namun, MySaveFood, satu inisiatif oleh Institut Penyelidikan dan Kemajuan Pertanian Malaysia (MARDI) telah ditambah ke dalam timbunan program kesedaran. Untuk masalah yang sudah berpuluh tahun berlalu, program kesedaran telah lama melampaui tarikh penggunaannya. Masa untuk kerajaan menggunakan alat perundangan dan dasarnya. Tahun lepas, Kementerian Pembangunan Kerajaan Tempatan (KPKT) memang mencadangkan undang-undang mengenai pengurusan sisa makanan yang mampan, tetapi butirannya belum dikeluarkan. Ini tidak bermakna kerajaan tidak boleh memperkenalkan peraturan untuk menghukum hotel, restoran dan kedai makan, penyumbang utama kepada pembaziran makanan.

Selain membangkitkan isu moral, sisa makanan mempunyai kos ekonomi dan alam sekitar. Kerajaan menelan belanja kira-kira RM210 sebulan atau RM2,600 setahun untuk melupuskan makanan yang dibazirkan oleh setiap isi rumah Malaysia. Apabila makanan pergi ke tapak pelupusan, ia menghasilkan metana, gas rumah hijau yang dikatakan lebih kuat daripada karbon dioksida. Dalam kajian WWF, antara enam dan lapan peratus daripada semua pelepasan gas rumah hijau yang disebabkan oleh manusia boleh dikurangkan jika kita berhenti membazir makanan.

Malaysia mungkin perlu melihat ke Jepun untuk melihat bagaimana negara yang mempunyai tanah terhad menangani sisa makanan. Jepun mempunyai beberapa dasar dan campur tangan kawal selia yang boleh dicontohi oleh Malaysia.

Satu strategi adalah untuk meminimumkan sisa makanan di sumber sebanyak mungkin. Kurang bermakna lebih sedikit di tapak pelupusan sampah. Berkaitan dengan strategi ini ialah strategi yang menukar sisa makanan kepada sumber di sumber. Panggil ia rawatan di sumber.

Untuk menjadikan pengurusan sisa makanan lebih mantap, kerajaan perlu mewujudkan kemudahan pengurusan sisa makanan yang lebih berpusat. Semua ini untuk memastikan makanan tidak dibazirkan.

Sumber: NST Leader, NST (4 Ogos 2023)