Sejak lama digambarkan secara tidak adil dan stigma sebagai bertanggungjawab bagi krisis sisa plastik, negara asia tenggara merupakan pesalah bagi amalan tidak mampan dan gaya hidup negara utara. Meskipun tuduhan palsu, negara ini merupakan pusat beberapa inisiatif mampan dan jangka panjang.
Kisah Pulau Pinang, negeri di barat laut Malaysia dengan penduduk 1,767 juta, menggambarkan potensi inisiatif sisa sifar di Selatan Global dan bagaimana perdagangan sisa plastik haram menjejaskan dan membahayakan pembangunan mereka.
Sementara langkah sedang diambil untuk mengurangkan sisa tempatan yang dihasilkan, Pulau Pinang dibelenggu dengan sisa dari luar yang terus dihantar secara haram. Eksport sisa haram yang tidak dikitar semula ke Pulau Pinang berakhir dibuang secara haram atau dibakar.
Pada Oktober 2020, Pulau Pinang melihat sekurang-kurangnya 11 kilang kitar semula palstik beroperasi secara haram di Seberang Perai (Pulau Pinang). Ini bukanlah kali pertama, memandangkan terdapat 31 kilang haram lain seperti itu yang dilaporkan di Pulau Pinang serta di negeri jiran.
Ini berlaku di negeri yang menjadi tuan rumah kepada pelbagai inisiatif sisa sifar yang bersedia dan dengan mudah ditingkatkan.
Terima kasih kepada dasar sisa sifar sedia ada di Pulau Pinang, negeri yang menunjukkan prestasi yang baik dalam pemulihan bahan daripada isirumah dan perniagaan. Pada 2018, kadar kitar semula di Malaysia adalah yang tertinggi iaitu 43%, lebih dua kali ganda purata kebangsaan iaitu 21%. Hasil kecemerlangan ini, kadar kitar semula meningkat kepada 61% pada 2019.
– Petikan daripada laporan, “European waste trade impacts on Malaysia’s zero waste future”
Baca lebih lanjut di sini: