Surat Terbuka Masyarakat Sivil kepada Menteri mengenai Rundingan Subsidi Perikanan WTO

Lai Cheng Februari 23, 2024 0 Comments

Februari 2024

Pada Februari 2024 apabila Menteri-Menteri Pertubuhan Perdagangan Dunia (WTO) bertemu, terdapat tekanan dan jangkaan yang kuat terhadap hasil rundingan semasa mengenai subsidi perikanan. Menteri (MC13) itu diadakan selepas Perjanjian mengenai Subsidi Perikanan (AFS) dicapai di peringkat Menteri sebelumnya, dan sementara WTO tidak sabar-sabar untuk persetujuan selanjutnya, teks rundingan semasa gagal memberikan sokongan kepada stok ikan, pemuliharaan marin atau pembangunan.

Penyelidikan menganggarkan bahawa daripada USD$35.4 bilion subsidi perikanan global yang disediakan pada 2018, 19% disalurkan kepada subsektor perikanan kecil (SSF), termasuk perikanan artisanal dan sara diri. Sementara lebih daripada 80% pergi ke subsektor perikanan berskala besar (industri) (LSF), di mana subsidi yang meningkatkan kapasiti berjumlah USD$18.3 bilion dengan subsidi bahan api merupakan jenis subsidi keseluruhan tertinggi (USD$7.2 bilion) (https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fmars.2020.539214/full#F).

Rundingan mengenai subsidi perikanan dalam WTO diperbaharui daripada mandat Matlamat Pembangunan Mampan 14.6 yang bertujuan untuk “melarang bentuk subsidi perikanan tertentu yang menyumbang kepada lebihan kapasiti dan penangkapan ikan berlebihan, dan menghapuskan mandat subsidi yang menyumbang kepada penangkapan ikan IUU, dan mengelak daripada memperkenalkan sesuatu yang baharu seperti subsidi, mengiktiraf bahawa layanan khas dan pembezaan (SDT) yang sesuai dan berkesan untuk negara membangun dan negara kurang maju perlu menjadi bahagian penting dalam rundingan subsidi perikanan WTO”.

Teks Pengerusi semasa bagi MC13 gagal memenuhi mandat SDG kerana:

  • Mereka yang paling bertanggungjawab tidak dipertanggungjawabkan – Di bawah teks Pengerusi semasa tidak ada pengiktirafan tanggungjawab sejarah bagi keadaan stok ikan global dan penangkapan ikan yang berlebihan. Teks itu tidak menyasarkan perikanan berskala besar atau berskala industri. Dekad subsidi daripada negara nelayan industri dan armada tidak diambil kira dalam reka bentuk larangan yang mengakibatkan teks yang gagal menyasarkan mereka yang bertanggungjawab untuk penangkapan ikan berlebihan yang berterusan dan yang telah membina kapasiti armada mereka, mahupun kekayaan yang telah terakru atas perbelanjaan stok ikan dan pemegang sumber negara membangun.
  • Nelayan Skala Kecil terperangkap dalam perjanjian – Jika negara membangun menangkap lebih daripada 0.8% tangkapan marin global, pengecualian dibenarkan adalah untuk nelayan skala kecil yang memenuhi kriteria sebagai “berpendapatan rendah, miskin sumber dan/atau penangkapan ikan dengan mata pencarian. ” dalam 12 atau 24 (dan/atau dan 12/14nm bergantung kepada rundingan) batu nautika dari garis pantai. Pengecualian terhad ini tidak dibenarkan jika mereka hanya mempunyai satu armada yang terlibat dalam memancing di perairan jauh. Kedua-dua definisi dan had geografi sangat mengekang ruang dasar yang tersedia untuk kerajaan ini untuk menyokong nelayan kecil mereka. Ini juga amat tidak adil memandangkan nelayan kecil bukanlah mereka yang bertanggungjawab terhadap penangkapan ikan yang tidak mampan.
  • Fleksibiliti yang tidak mencukupi – Banyak pemegang sumber negara membangun bercita-cita untuk mengembangkan armada domestik mereka untuk menangkap ikan di perairan mereka sendiri tanpa perlu bergantung kepada armada luar. Untuk melakukan ini, mungkin terdapat keperluan untuk subsidi, namun perjanjian ini menjadikannya lebih sukar. Pembahagian negara membangun di sekitar peratusan tangkapan marin global (di bawah atau melebihi 0.8% di bawah teks Pengerusi semasa) menjejaskan prinsip layanan istimewa dan berbeza dan tidak menggambarkan kapasiti domestik yang perlu ahli untuk memenuhi kewajipan perjanjian. Yang penting, keupayaan negara membangun untuk dapat mengakses fleksibiliti yang disediakan bergantung pada mereka memenuhi keperluan pemberitahuan yang ditetapkan, ini melangkaui keperluan perjanjian subsidi sedia ada.
  • Untuk WTO memutuskan langkah pengurusan perikanan – Teks yang dicadangkan membenarkan bagi subsidi yang dilarang untuk diteruskan dengan syarat bahawa stok yang ditangkap diuruskan secara mampan. Ini adalah klausa yang berat sebelah kerana ia akan memberi manfaat kepada mereka yang mempunyai mekanisme pemantauan lanjutan, iaitu negara maju, untuk terus memberi subsidi kepada armada mereka. Ia juga membuka langkah pemuliharaan Ahli untuk dicabar dalam WTO, sebuah badan yang boleh dikuatkuasakan tanpa kepakaran dalam pengurusan perikanan, yang sekali lagi memihak kepada ahli tersebut dengan kapasiti untuk mencabar ahli lain.
  • Melemahkan Konvensyen Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu mengenai Undang-undang Laut – Teks Pengerusi semasa menjejaskan hak kedaulatan negara untuk mengurus dan mengeksploitasi sumber perikanan mereka dengan menghendaki mereka melaporkan langkah pengurusan kepada WTO untuk kemungkinan bantahan serta menyekat keupayaan mereka untuk menyokong armada nelayan domestik. WTO akan menjejaskan perjanjian lautan antarabangsa sedia ada dan oleh itu melemahkan kapasiti negara membangun untuk menguruskan stok ikan dan menghalang armada penangkapan ikan di perairan jauh daripada mengakses stok ikan.
  • Perjanjian Tidak Seimbang yang Menganugerahkan Kapasiti – Teks seperti yang sedia ada pada masa ini akan sangat berguna kepada negara-negara yang kebanyakannya maju, negara yang sudah mempunyai kapasiti sedia ada untuk memberi subsidi kepada armada mereka dan menguruskan stok ikan mereka. Pengurusan dan pengukuran stok perikanan adalah sangat mahal bagi kebanyakan negara membangun, menjadikannya lebih sukar bagi mereka untuk menguruskan semua stok ikan mereka serta melaporkan kepada WTO untuk mengakses fleksibiliti dalam teks. Menghukum mereka yang mempunyai kapasiti paling sedikit untuk mengurus, memberi subsidi atau memberitahu tidak menangani keadaan teruk stok ikan global tetapi sebaliknya menghukum mereka yang paling kurang bertanggungjawab.
  • Proses yang tidak demokratik dan memecahbelahkan – Keputusan MC12 didorong oleh sekretariat dan hanya diperoleh melalui rundingan sepanjang malam, sesuatu yang di luar skop bagi banyak delegasi negara membangun. Kami tidak melihat sebarang percubaan untuk melibatkan kumpulan nelayan kecil dalam perbincangan ini. Di samping itu, ia perlu memberikan negara membangun dan ahli LDC peluang yang cukup untuk mengambil bahagian dan menyuarakan pendapat mereka sehingga akhir, dan jenis perundingan bilik hijau bercanggah dengan pendekatan yang diingini.

Kami menggesa Menteri untuk memastikan bahawa sebarang hasil rundingan subsidi penangkapan ikan berlebihan dan lebihan kapasiti menyasarkan mereka yang mempunyai tanggungjawab sejarah terbesar bagi penangkapan ikan berlebihan dan kehabisan stok, mengecualikan semua nelayan skala kecil daripada sebarang larangan subsidi, menghalang WTO daripada memutuskan kesahihan langkah pemuliharaan dan pengurusan ahli, dan menegakkan hak kedaulatan negara di bawah UNCLOS.

Disahkan oleh:

Antarabangsa:

  1. People’s Health Movement (PHM)
  2. Society for International Development (SID)
  3. The Campaign of Campaigns
  4. Third World Network
  5. Women’s Working Group on Financing for Development
  6. Worldwide Forum of Fish Harvesters and Fish Workers (WFF)

Serantau:

  1. Asia Pacific Forum on Women, Law and Development
  2. Asia Pacific Network of Environmental Defenders
  3. Asia Pacific Research Network (APRN)
  4. Pacific Islands Association of Regional Non-Government Organisations (PIANGO)
  5. Pacific Network on Globalisation
  6. WIDE+ (Women In Development Europe+) Gender and Trade Working Group

Nasional:

  1. All India Kisan Sabha
  2. Alliance for Sustainable and Holistic Agriculture, India
  3. Asosiasi Nelayan Tradisional Sulawesi Utara (ANTRA), Indonesia
  4. Aware Girls, New York, USA
  5. Bangladesh Krishok Federation
  6. Beyond Beijing Committee, Nepal
  7. Biswas Nepal
  8. COAST Foundation, Bangladesh
  9. Centre for Human Rights and Development (CHRD), Mongolia
  10. Persatuan Pengguna Pulau Pinang (CAP), Malaysia
  11. Culture Centre of the Deaf (CCD), Mongolia
  12. Diverse Voices and Action (DIVA) for Equality, Fiji
  13. Ecotour Enterprise, Cameroon
  14. Empower India
  15. Equidad de Género: Ciudadanía, Trabajo y Familia, Mexico
  16. Equitives Foundation, India
  17. Equity and Justice Working Group (EquityBD), Bangladesh
  18. Federasi Serikat Nelayan Nusantara (FSNN)
  19. Feminist Dalit Organisation (FEDO), India
  20. Feminist Dalit Organization (FEDO), Nepal
  21. Food Security Network- KHANI, Bangladesh
  22. Forum Masyarakat Adat Pesisir (FMAP), Indonesia
  23. Forum Peduli Pulau Pari, Indonesia
  24. Handelskampanjen, Norway
  25. ICENECDEV, Cameroon
  26. Indian Coordination Committee of Farmers’ Movement (ICCFM)
  27. Indonesia for Global Justice (IGJ)
  28. Inisiasi Masyarakat Adat (IMA), Indonesia
  29. Initiative for Right View (IRV), Bangladesh
  30. Kesatuan Nelayan Tradisional Indonesia – KNTI
  31. Koalisi Rakyat untuk Hak Atas Air (KruHA), Indonesia
  32. Koalisi Rakyat untuk Keadilan Perikanan (KIARA), Indonesia
  33. Koalisi untuk Advokasi Laut Aceh (KuALA), Indonesia
  34. Komunitas Nelayan Tradisional (KNT) Muara Angke, Indonesia
  35. Komunitas Nelayan Tradisional (KNT) Dadap, Indonesia
  36. Krityanand UNESCO Club, India
  37. Layar Nusantara, Indonesia
  38. Maleya Foundation, Bangladesh
  39. Pakistan Fisherfolk Forum
  40. Persatuan Pendidikan dan Kebajikan Jaringan Nelayan Pantai Malaysia (Malaysian Coastal Fishermen’s Welfare and Education Network)
  41. Persaudaraan Perempuan Nelayan Indonesia (PPNI)
  42. Psychological Responsiveness NGO, Mongolia.
  43. Public Advocacy Initiatives for Rights and Values in India
  44. Roots for Equity, Pakistan
  45. Rural Development Organization (RDO), Pakistan
  46. Sahabat Alam Malaysia (Friends of the Earth)
  47. Samyukta Kisan Morcha (NP), India
  48. SEATINI Uganda
  49. Serikat Nelayan Indonesia (SNI)
  50. South Indian Coordination Committee of Farmers’ Movement (SICCFM)
  51. Sunray Harvesters, India
  52. Sustainable Development Foundation, Pakistan
  53. The Institute for ECOSOC Rights, Indonesia
  54. TWN Trust India
  55. UBINIG, Bangladesh
  56. Women with Disabilities Development Foundation (WDDF), Bangladesh