Undang-undang Pengasingan Makanan Sudah Lama Tertunda

Untuk memerangi pembaziran makanan, Majlis Perbandaran Seberang Prai (MPSP) memulakan pengasingan sisa makanan di punca, memfokuskan pada mengalihkan sisa organik daripada aliran sisa umum.

Sebaliknya, Majlis Bandaraya Pulau Pinang (MBPP) kekurangan program pengurusan sisa organik yang khusus.

Manakala Persatuan Pengguna Pulau Pinang (CAP) pula giat mempromosikan pemulihan sisa organik melalui pengkomposan di rumah.

CAP bekerjasama dengan sekolah dan kawasan perumahan di Pulau Pinang untuk memperkenalkan teknik pengkomposan yang sesuai bagi pelbagai keadaan, menangani cabaran yang dihadapi oleh penghuni pangsapuri.

Walau bagaimanapun, kekurangan keperluan undang-undang menimbulkan halangan kepada penggunaan pengkomposan yang meluas, dengan ramai orang membuang sisa makanan mereka dengan sampah biasa.

Selain itu, tiada peruntukan dalam undang-undang kecil yang menangani sisa makanan daripada peruncit.

CAP menggesa pihak berkuasa yang berkaitan untuk mewujudkan dasar dan garis panduan bagi mengawal sisa makanan di kedai runcit dan hotel untuk menangani sisa makanan di Pulau Pinang.

Untuk mendidik orang ramai dan peruncit makanan mengenai sisa makanan dan kesannya, CAP juga telah menganjurkan bagi mewujudkan kempen pendidikan sifar sisa makanan kebangsaan.

Untuk mengurangkan ketidakselarasan dalam pelaksanaan pengasingan sisa, memperkenalkan undang-undang kecil yang mewajibkan pengasingan sisa makanan di punca untuk penjana sisa pepejal, termasuk peruncit, dalam Akta 672 dan Akta 171, boleh menangani kebimbangan alam sekitar, seperti mengurangkan pelepasan gas rumah hijau dan meningkatkan sisa makanan. kecekapan kitar semula dan rawatan.

Pihak berkuasa juga dinasihatkan untuk menggubal undang-undang seragam yang menyelaraskan peruntukan Akta 672 dan Akta 171.

Dengan mewujudkan mekanisme yang boleh memupuk kerjasama, perkongsian maklumat dan penyelarasan dalam usaha pengurusan sisa dalam kalangan pelbagai agensi, undang-undang seragam untuk pengasingan sisa makanan boleh mengurangkan jumlah sisa pepejal yang dilupuskan di tapak pelupusan sampah.

Melalui mekanisme ini, isu-isu mendesak seperti limpahan pepejal dan sisa makanan juga boleh ditangani yang akhirnya meningkatkan keberkesanan sistem pengurusan sisa.

Usaha kerjasama SWCorp dan pihak berkuasa tempatan adalah penting dalam beralih kepada amalan pengurusan sisa pepejal yang lebih mampan khususnya dengan menghalang sisa makanan daripada berakhir di tapak pelupusan sampah.

Alternatifnya seperti mesin pengkomposan dan penghadam anaerobik perlu dipertimbangkan untuk menggantikan penggunaan tapak pelupusan sebagai kaedah pelupusan utama untuk sisa pepejal runcit.

Akibatnya, pengurusan sisa makanan yang cekap bergantung pada keperluan awal pengasingan sisa sebelum penukaran kepada tenaga boleh berlaku.

Namun begitu, memandangkan rangka kerja kawal selia yang mengawal industri ini masih di peringkat awal, usaha mengejar kemampanan dalam pengurusan sisa makanan runcit mungkin mendatangkan kesukaran.

Tiada perundangan yang menangani pengurusan sisa makanan secara khusus dan rangka kerja kawal selia yang ada seperti Akta 672 dan 171 tidak mempunyai fokus kepada sektor runcit.

Peruncit menguruskan sisa mereka sendiri yang menyerlahkan kekurangan rangka kerja pengawalseliaan yang menyeluruh.

Justeru, semua pihak termasuk SWCorp, kerajaan tempatan dan orang ramai perlu mengambil bahagian untuk memajukan kelestarian pengurusan sisa makanan dalam sektor peruncitan dan isi rumah.

Persekitaran yang mampan, kualiti udara yang lebih baik, pengurusan sisa yang lebih baik dan sanitasi tidak akan dapat dilakukan sehingga perkara itu dilaksanakan.

DR NOOR FARIHAH MOHD NOOR
Universiti Utara Malaysia

Sumber: New Straits Times, Letters (20 Oktober 2023)