Elakkan Anak Kecil daripada Hilang

Negara menarik nafas lega apabila diumumkan bahawa kanak-kanak perempuan berusia 6 tahun yang hilang di Johor Bahru baru-baru ini telah ditemui. Dia dan keluarganya pasti trauma dan mereka akan memerlukan banyak masa dan terapi untuk sembuh.

Kanak-kanak boleh hilang kerana banyak sebab. Remaja boleh memilih untuk meninggalkan rumah kerana konflik dengan ibu bapa atau penjaga, melarikan diri dari persekitaran yang kasar, diurus oleh pemangsa seks, isu di sekolah atau isu psikososial (kesihatan mental). Ada kalanya seorang kanak-kanak itu mungkin diculik oleh ibu bapa yang berada di dalam perebutan hak penjagaan.

Kanak-kanak kurang upaya, terutamanya mereka yang mempunyai autisme atau hiperaktif yang teruk, mungkin merayau-rayau secara tidak sengaja. Dan akhirnya, terdapat kanak-kanak kecil, prasekolah yang diculik oleh orang yang tidak dikenali, diculik untuk motif kewangan atau yang merayau-rayau.

Polis Diraja Malaysia (PDRM) dan Menteri Dalam Negeri menyatakan bahawa tiada pertambahan orang hilang sejak beberapa tahun kebelakangan ini. Bagaimanapun, statistik PDRM menunjukkan sehingga 900 kanak-kanak hilang setiap tahun; 2-3 sehari. Nasib baik, mereka melaporkan bahawa majoriti (85-90%) ditemui.

Saya ingin mencadangkan beberapa langkah keselamatan untuk mengurangkan risiko kehilangan kanak-kanak kecil prasekolah. Ini tidak berkaitan dengan remaja yang melarikan diri atau mereka yang kurang upaya, di mana langkah-langkah yang berbeza akan diperlukan.

Sentiasa Mengawasi Dengan Rapi & Gunakan Peranti Keselamatan

Dalam satu kajian yang saya terlibat di Pusat Penyelidikan Klinikal Perak, kami meneliti keselamatan kanak-kanak di kompleks membeli-belah. Daripada 275 kanak-kanak di bawah umur 5 tahun dengan penjaga, 38% terlibat dalam sekurang-kurangnya satu episod pemantauan yang tidak selamat. Majoriti kanak-kanak ini terlibat dalam episod di luar penglihatan atau di luar jangkauan.

Apa yang membimbangkan ialah ramai penjaga (55%) membenarkan anak-anak kecil mereka berjalan sendiri tanpa sebarang langkah keselamatan (berpegangan tangan, mendukung, menggunakan kereta sorong, dan lain-lain). Ramai penjaga beralih perhatian dengan (asyik dalam) aktiviti membeli-belah atau menggunakan telefon bimbit mereka.

Adalah penting bahawa orang dewasa, ibu bapa dan penjaga, memberikan pengawasan rapi kepada kanak-kanak dalam jagaan mereka pada setiap masa. Ini bukan mudah untuk dilakukan di tempat yang sesak. Kanak-kanak yang sangat kecil boleh didukung atau diletakkan di kerusi troli membeli-belah.

Ibu bapa hendaklah sentiasa berpegangan tangan dengan kanak-kanak prasekolah atau menggunakan alat keselamatan yang menghubungkan mereka dengan kanak-kanak itu. Ini boleh jadi abah-abah jalur pergelangan tangan boleh laras atau tali abah-abah dada kanak-kanak kecil. Sesetengah orang berkerut dahi pada peranti keselamatan ini tetapi ibu bapa yang telah menggunakannya akan membuktikan nilainya.

Sesetengah ibu bapa melabur dalam GPS penjejak kanak-kanak yang dipasang pada pakaian kanak-kanak atau sebagai gelang tangan. Sesetengah peranti GPS juga mempunyai butang SOS terbina dalam yang boleh ditekan oleh kanak-kanak kecil apabila berada dalam situasi berbahaya.

Saya amat mengesyorkan agar ibu bapa mengelak daripada menggunakan telefon mereka apabila keluar dengan anak-anak mereka memandangkan ia boleh mengalih perhatian mereka daripada mengawasi anak mereka.

Didik Kanak-kanak Berusia 2-3 Tahun Mengenai Bahaya dan Situasi Orang Asing

Semua kanak-kanak perlu secara rutin dilatih pada usia 2-3 tahun mengenai bahaya orang yang tidak dikenali dan JANGAN berhubung dengan mereka atau pergi bersama mereka. Kanak-kanak berusia 4-5 tahun juga perlu diajar nama, alamat, nama ibu bapa dan nombor telefon mereka. Adalah berguna untuk mempunyai maklumat ini pada kanak-kanak, yang dipakai pada tali leher atau pergelangan tangan, yang boleh mereka tunjukkan kepada orang lain.

Ibu bapa perlu mendidik atau memainkan peranan dengan anak-anak sebagai apa yang perlu dilakukan jika mereka sesat atau tidak dapat mencari ibu bapa mereka, dalam persekitaran yang sibuk seperti di pusat membeli-belah. Ajar mereka untuk mendekati kakitangan di kaunter pembayaran atau daftar keluar untuk meminta bantuan.

Kesediaan Ibu Bapa

Simpan gambar anak-anak anda yang dikemas kini bagi tujuan pengenalan dan mengambil maklum mengenai talian kecemasan. Walaupun kita berharap dan berdoa agar perkara ini tidak berlaku kepada kita, melakukan beberapa renungan dan membaca mengenainya menjadikan kita lebih bersedia untuk mencegahnya dan bertindak segera jika ia berlaku.

Sokongan Komuniti

Orang ramai perlu bertindak jika sekiranya mereka melihat anak-anak kecil berkeliaran tanpa pengawasan. Kita perlu bertindak untuk mencari ibu bapa mereka dengan segera. Masyarakat Malaysia juga telah menolong untuk membantu menyebarkan maklumat mengenai kanak-kanak yang hilang. PDRM mempunyai sistem NUR Alert dan ‘Missing Children Portal’ https://knk2hilang.rmp.gov.my yang boleh diakses oleh orang ramai.

Membesarkan anak dalam masa sukar ini bukanlah mudah. Masyarakat boleh menyokong ibu bapa dengan kewaspadaan kita, sementara kita meminta pihak berkuasa untuk meningkatkan keselamatan persekitaran kita. Program prasekolah untuk melatih semua kanak-kanak mengenai keselamatan adalah baik.

– oleh Dato’ Dr Amar-Singh HSS
Perunding Pediatrik, Aktivis Kanak-kanak Kurang Upaya