KITA BUKAN SAHAJA MENYELAMATKAN PLANET, KITA MENYELAMATKAN DIRI KITA SENDIRI

Dunia sedang menghadapi krisis iklim, tetapi berapa ramai di antara kita yang benar-benar mengambil berat?

Frasa seperti “Selamatkan Planet” dan “Selamatkan Bumi” disalah anggap bahawa kecemasan iklim sebagai urusan yang jauh dan esoterik, bukan “peribadi” yang cukup untuk bergema dengan orang ramai setiap hari, yang terlalu sibuk mencari nafkah. Ramai yang menganggap kecemasan iklim sebagai tanggungjawab saintis alam sekitar dan penggubal dasar, bukan satu pun yang perlu dibimbangkan oleh rakyat biasa.

Tambahan pula, kajian 2013 yang diketuai oleh ahli psikologi Nadia Bashir juga mendapati bahawa individu sering mempunyai stereotaip negatif terhadap aktivisme, dan sering memilih untuk tidak mengamalkan tingkah laku melindungi alam sekitar kerana takut dikaitkan dengan aktivis alam sekitar. Pemikiran itu akan menjauhkan kita daripada realiti; di mana kesan perubahan iklim sebenarnya sangat relevan, menjejaskan kesihatan dan mata pencarian kita. Dalam sesetengah kes, kesan perubahan iklim memberi kesan lebih banyak kepada sesetengah komuniti berbanding yang lain, di mana kelangsungan hidup mereka juga turut dipertaruhkan.

Walaupun kita bernasib baik kerana tidak terjejas secara langsung oleh perubahan iklim, kita tidak boleh memilih untuk menutup mata terhadap kesan tidak langsung seperti gangguan rantaian bekalan, pengeluaran makanan yang rosak dan kemasukan pelarian iklim juga akan menjadi masalah bagi kita. Tiada siapa yang dapat lari daripada akibat perubahan iklim.

Dalam filem dokumentari 2020 Extinction: The Facts, ahli sejarah semula jadi terkenal Sir David Attenborough memberi amaran serius kepada kita daripada melihat krisis iklim sebagai masalah yang hanya dihadapi oleh “haiwan terancam, hutan hujan dan litupan ais”. Seperti yang digesa oleh Attenborough, kita perlu mula melihatnya sebagai masalah bagi kita, di mana krisis iklim adalah “yang mempunyai akibat bagi kita semua”.

Contohnya ialah masalah penebangan hutan. Kita bukan sahaja berusaha untuk mencegah penebangan hutan demi untuk memelihara habitat semula jadi. Dengan mencegah penebangan hutan, kita juga mengurangkan kejadian jerebu, yang akan menjejaskan jantung dan paru-paru kita sendiri, menyebabkan masalah pernafasan yang teruk seperti asma.

Tambahan pula, hutan hujan juga bertindak sebagai penyerap karbon, dan membantu mengurangkan kesan Pulau Haba Bandar (UHI), seterusnya menghalang suhu daripada terus meningkat.

Sebenarnya, planet ini tidak memerlukan penyelamatan. Mengurangkan kesan perubahan iklim bukan untuk kepentingan Bumi. Sebaliknya, ia adalah untuk kelangsungan hidup kita sendiri. Jika kita tidak menyelamatkan planet ini, kita membunuh diri kita sendiri.

Sudah tiba masanya kita mengubah mesej dan merangka semula sentimen kita daripada “Menyelamatkan Planet” kepada “Menyelamatkan Diri Kita Sendiri” dan menekankan hubungan antara tindakan iklim dan kelangsungan hidup kita sebagai spesies. Kita perlu mula menilai semula hubungan kita dengan alam semula jadi, dan Bumi. Hanya selepas itu, kita boleh mengenali kesan peribadi dan komunal yang turut dibawa oleh perubahan iklim.

– Petikan yang disunting daripada artikel, “The Planet (Earth) Doesn’t Need Saving, We Do”, Responsible Business (17 Mei 2022)