Satu program yang bertujuan untuk membantu negara membangun memerangi perubahan iklim sedang menyalurkan berbilion dolar kembali ke negara kaya

Analisis data Reuters mendapati negara-negara kaya menghantar pembiayaan iklim kepada dunia membangun dalam beberapa tahun kebelakangan ini dengan kadar faedah atau maksud yang tersembunyi yang memberi manfaat kepada negara yang memberi pinjaman.

Laporan Khas Reuters

Oleh Irene Casado Sanchez dan Jackie Botts

Semakan Reuters terhadap data Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu (PBB) dan Pertubuhan bagi Kerjasama Ekonomi dan Pembangunan (OECD) menunjukkan Jepun, Perancis, Jerman, Amerika Syarikat dan negara kaya yang lain mengaut ganjaran ekonomi berbilion-bilion dolar daripada program global yang bertujuan untuk membantu dunia membangun bergelut dengan kesan perubahan iklim.

Keuntungan kewangan berlaku sebagai sebahagian daripada ikrar negara maju untuk menghantar $100 bilion setahun kepada negara miskin untuk membantu mereka mengurangkan pelepasan dan menghadapi cuaca melampau. Dengan menyalurkan wang daripada program itu kembali ke dalam ekonomi mereka sendiri, negara kaya bercanggah dengan konsep yang diterima ramai bahawa mereka harus memberi pampasan kepada mereka yang lebih miskin bagi pencemaran jangka panjang mereka yang mendorong perubahan iklim, lebih daripada sedozen penganalisis kewangan iklim, aktivis dan bekas pegawai iklim. dan perunding memberitahu Reuters.

Negara kaya telah meminjamkan sekurang-kurangnya $18 bilion pada kadar faedah pasaran, termasuk $10.2 bilion pinjaman yang dibuat oleh Jepun, $3.6 bilion oleh Perancis, $1.9 bilion oleh Jerman dan $1.5 bilion oleh Amerika Syarikat, menurut semakan oleh Reuters dan Big Local News, program kewartawanan di Universiti Stanford. Itu bukan norma bagi pinjaman bagi projek berkaitan iklim dan bantuan lain, yang biasanya membawa kadar faedah yang rendah atau tiada faedah.

Sekurang-kurangnya $11 bilion lagi dalam bentuk pinjaman yang hampir kesemuanya dari Jepun memerlukan negara penerima untuk mengupah atau membeli bahan daripada syarikat di negara yang memberi pinjaman.

And Reuters identified at least $10.6 billion in grants from 24 countries and the European Union that similarly required recipients to hire companies, nonprofits or public agencies from specific nations – usually the donor – to do the work or provide materials.

Dan Reuters mengenal pasti sekurang-kurangnya $10.6 bilion dalam bentuk geran daripada 24 negara dan Kesatuan Eropah (EU) yang memerlukan penerima untuk mengupah syarikat, badan yang tidak mengambil keuntungan atau agensi awam dari negara tertentu biasanya penderma untuk melakukan kerja atau menyediakan bahan.

Menawarkan pinjaman iklim pada kadar pasaran atau pendanaan bersyarat untuk mengupah syarikat tertentu bermakna wang yang dimaksudkan untuk negara membangun akan dihantar semula kepada yang kaya.

   

“Dari perspektif keadilan, itu sangat tercela,” kata Liane Schalatek, Pengarah Bersekutu Yayasan Heinrich-Boll cawangan Washington, sebuah badan pemikir Jerman yang mempromosikan dasar alam sekitar.

Penganalisis berkata geran yang memerlukan penerima mengupah pembekal negara kaya adalah kurang berbahaya berbanding pinjaman dengan syarat sedemikian kerana ia tidak memerlukan pembayaran balik. Kadangkala, kata mereka, pengaturan itu juga perlu apabila negara penerima kekurangan kepakaran untuk menyediakan perkhidmatan. Tetapi pada masa lain, mereka memberi manfaat kepada ekonomi penderma dengan mengorbankan negara membangun. Itu melemahkan matlamat untuk membantu negara yang terdedah membangunkan daya tahan dan teknologi untuk menghadapi perubahan iklim, kata sumber iklim dan kewangan.

“Peruntukan kewangan iklim tidak seharusnya menjadi peluang perniagaan,” kata Schalatek. Ia seharusnya “melayani keperluan dan keutamaan negara membangun penerima.”

Banyak pinjaman dan geran bersyarat yang disemak oleh Reuters dikira dalam ikrar negara maju untuk menghantar $100 bilion setahun menjelang 2020 kepada negara miskin yang tidak seimbang akibat perubahan iklim. Pertama kali dibuat pada 2009, komitmen itu telah disahkan semula dalam Perjanjian Iklim Paris 2015. Kira-kira $353 bilion telah dibayar dari 2015 hingga 2020. Jumlah itu termasuk $189 bilion dalam pembayaran terus negara ke negara, yang menjadi tumpuan analisis Reuters.

Lebih separuh daripada pembiayaan langsung itu kira-kira 54% datang dalam bentuk pinjaman dan bukannya geran, satu fakta yang menduri beberapa wakil dari negara membangun yang berhutang seperti Ecuador. Mereka berkata bahawa mereka tidak sepatutnya menanggung hutang lebih untuk menyelesaikan masalah yang sebahagian besarnya disebabkan oleh negara maju.

Negara-negara “selatan global sedang mengalami gelombang hutang baharu yang disebabkan oleh kewangan iklim,” kata Andres Mogro, bekas Pengarah Kebangsaan Ecuador bagi penyesuaian kepada perubahan iklim.

Pada masa yang sama, beberapa penganalisis berkata, negara kaya melebih-lebihkan sumbangan mereka kepada ikrar $100 bilion, kerana sebahagian daripada kewangan iklim mereka mengalir pulang ke tanah air melalui pembayaran balik pinjaman, faedah dan kontrak kerja.

“Faedah kepada negara penderma secara tidak seimbang membayangi objektif utama untuk menyokong tindakan iklim di negara membangun,” kata Ritu Bharadwaj, Penyelidik utama mengenai tadbir urus iklim dan kewangan di Institut Antarabangsa untuk Alam Sekitar dan Pembangunan (IIED), sebuah badan pemikir dasar UK.

Negara kaya mempertahankan pembiayaan iklim mereka

Wakil agensi utama yang menguruskan pembiayaan iklim bagi Jepun, Jerman, Perancis dan Amerika Syarikat iaitu empat negara yang melaporkan paling banyak pembiayaan seperti itu kepada PBB berkata mereka mempertimbangkan jumlah hutang yang sudah ditanggung oleh negara apabila memutuskan sama ada untuk menawarkan pinjaman atau geran. Mereka berkata mereka mengutamakan pemberian geran kepada negara termiskin.

Semakan Reuters mendapati kira-kira 83% daripada pembiayaan iklim kepada negara berpendapatan terendah adalah dalam bentuk geran. Tetapi negara-negara itu juga menerima, secara purata, kurang daripada separuh daripada pembiayaan iklim berbanding negara berpendapatan tinggi yang kebanyakannya menerima pinjaman.

“Campuran pinjaman dan geran memastikan pembiayaan penderma awam boleh disalurkan kepada negara yang paling memerlukannya, sementara negara yang lebih kukuh dari segi ekonomi boleh mendapat manfaat daripada syarat pinjaman kadar yang lebih baik daripada pasaran,” kata Heike Henn, Pengarah iklim, tenaga dan alam sekitar di Kementerian Persekutuan bagi Kerjasama Ekonomi dan Pembangunan Jerman. Jerman telah menyumbang $45 bilion dalam pembiayaan iklim, 52% daripadanya dipinjamkan.

Agensi Pembangunan Perancis (AFD) menawarkan negara membangun kadar faedah rendah yang biasanya hanya tersedia kepada negara terkaya di pasaran terbuka, kata Atika Ben Maid, Timbalan Ketua Bahagian Iklim dan Alam AFD. Kira-kira 90% daripada sumbangan Perancis $28 bilion datang dalam bentuk pinjaman iaitu bahagian tertinggi daripada mana-mana negara.

Jurucakap Jabatan Negara Amerika Syarikat (AS) berkata pinjaman adalah “sesuai dan kos efektif” untuk projek yang menghasilkan pendapatan. Geran biasanya diberikan kepada jenis projek lain dalam “komuniti berpendapatan rendah dan rentan kepada iklim.” Amerika Syarikat menyediakan $9.5 bilion dalam pembiayaan iklim, 31% daripadanya dipinjamkan.

“Ia juga harus ditekankan bahawa peruntukan kewangan iklim Perjanjian Paris tidak berdasarkan ‘menebus kesalahan’ bagi kemudaratan yang disebabkan oleh pelepasan bersejarah,” kata jurucakap itu, ketika ditanya sama ada mengutip kadar faedah pasaran dan ganjaran kewangan lain bercanggah dengan semangat daripada program kewangan iklim.

Perjanjian Paris tidak menyatakan secara terang-terangan bahawa negara maju harus meminda pelepasan bersejarah. Ia merujuk prinsip “keadilan iklim” dan “kesaksamaan” dan mencatatkan “tanggungjawab dan keupayaan bersama tetapi berbeza” negara untuk bergelut dengan perubahan iklim. Ia menjelaskan bahawa negara maju dijangka menyediakan pembiayaan iklim.

Ramai yang mentafsirkan bahasa itu bermaksud bahawa negara kaya mempunyai tanggungjawab untuk membantu menyelesaikan masalah berkaitan iklim yang mereka mempunyai peranan besar dalam menciptanya, kata Rachel Kyte, Profesor dasar iklim Universiti Oxford yang merupakan utusan khas Bank Dunia bagi perubahan iklim pada 2014 dan 2015.

Tetapi perjanjian itu pendek pada khususnya. Ikrar itu berkata negara harus menggerakkan kewangan iklim daripada “pelbagai sumber, instrumen dan saluran.” Ia tidak menentukan sama ada geran perlu diutamakan berbanding pinjaman. Ia juga tidak melarang negara kaya daripada mengenakan syarat yang menguntungkan diri mereka sendiri.

“Ia seperti membakar bangunan dan kemudian menjual alat pemadam api di luar,” Mogro dari Ecuador, yang juga bekas perunding iklim bagi blok G77 negara membangun dan China, berkata mengenai amalan itu.

Keperluan besar, pembiayaan terhad

Reuters dan Big Local News menyemak 44,539 rekod sumbangan kewangan iklim yang dilaporkan kepada Konvensyen Rangka Kerja PBB mengenai Perubahan Iklim (UNFCCC), entiti yang bertanggungjawab menjejaki ikrar itu. Sumbangan daripada 34 negara dan Kesatuan Eropah itu menjangkau 2015 hingga 2020, tahun terbaharu yang datanya tersedia.

UNFCCC tidak memerlukan negara melaporkan butiran utama pembiayaan mereka. Jadi wartawan juga menyemak 133,568 rekod yang dikumpul oleh Pertubuhan Kerjasama Ekonomi dan Pembangunan (OECD) untuk mengenal pasti syarat pengambilan pekerja yang terikat dengan kewangan berkaitan iklim dalam tempoh yang sama.

Semakan itu mengesahkan bahawa negara maju mengira beberapa bantuan bersyarat ke arah komitmen kewangan iklim $100 bilion mereka. Kerana rekod UNFCCC kurang terperinci, Reuters tidak dapat menentukan sama ada semua bantuan tersebut dikira.

Untuk lebih memahami corak pembiayaan yang didedahkan oleh data itu, wartawan merujuk 38 penganalisis dan sarjana kewangan iklim dan pembangunan, aktivis iklim, pegawai dan perunding iklim bekas dan semasa untuk negara membangun, dan wakil agensi pembangunan untuk negara kaya.

Penemuan Reuters datang ketika negara cuba merundingkan sasaran pembiayaan iklim baharu yang lebih tinggi menjelang akhir tahun. PBB menganggarkan bahawa sekurang-kurangnya $2.4 trilion setahun diperlukan untuk memenuhi sasaran Perjanjian Iklim Paris, yang termasuk mengekalkan purata suhu global daripada meningkat lebih daripada 2 darjah Celsius (3.6 darjah Fahrenheit) melebihi paras praindustri.

Perbelanjaan baru-baru ini tidak dapat dibandingkan. Negara kaya berkemungkinan mencapai matlamat tahunan $100 bilion buat kali pertama pada 2022 melalui sumbangan langsung dari negara ke negara serta pembiayaan pelbagai hala daripada bank pembangunan dan dana iklim. OECD menganggarkan bahawa negara kaya menyalurkan sekurang-kurangnya $164 bilion ke arah ikrar kewangan iklim melalui institusi pelbagai hala iaitu kira-kira 80% daripadanya dipinjamkan antara 2015 dan 2020, sebagai tambahan kepada sumbangan langsung negara.

Reuters tidak dapat menentukan peratusan pinjaman yang membawa kadar faedah pasaran atau syarat pengambilan pekerja, disebabkan pelaporan yang tidak sekata oleh kumpulan pelbagai hala.

Siasatan Reuters Jun 2023 mendapati sekurang-kurangnya $3 bilion daripada perbelanjaan langsung disalurkan kepada projek yang tidak banyak membantu negara mengurangkan pelepasan atau menjaga daripada bahaya perubahan iklim. Jumlah yang besar disalurkan kepada loji arang batu, hotel, kedai coklat dan projek lain dengan sedikit atau tiada kaitan dengan inisiatif iklim.

Lubang yang semakin dalam

Negara yang banyak berhutang menghadapi kitaran ganas: Pembayaran hutang mengehadkan keupayaan mereka untuk melabur dalam penyelesaian iklim, sementara cuaca melampau  menyebabkan kerugian ekonomi yang teruk, sering menyebabkan mereka meminjam lebih banyak. Laporan 2022 oleh Program Pembangunan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (UNDP) mendapati bahawa lebih separuh daripada 54 negara membangun yang paling banyak terhutang budi juga disenaraikan antara yang paling rentan kepada kesan perubahan iklim.

Dengan jumlah pembiayaan bagi projek iklim masih jauh daripada apa yang diperlukan, walau bagaimanapun, sesetengah penganalisis berhujah bahawa pemberian pinjaman perlu menjadi sebahagian daripada persamaan kewangan iklim.

Wakil bantuan pembangunan dari Amerika Syarikat (AS), Jepun, Perancis, Jerman dan Suruhanjaya Eropah (EC) berkata pinjaman membolehkan mereka menyalurkan lebih banyak wang kepada projek penting berbanding yang mereka boleh jika mereka bergantung semata-mata kepada geran.

Dalam temu bual dengan Reuters, lapan wakil yang bekerja dalam isu iklim di negara membangun berkata mereka menganggap pinjaman adalah perlu untuk membiayai projek bercita-cita tinggi memandangkan pembiayaan terhad negara kaya telah diperuntukkan untuk kewangan iklim. Tetapi mereka berkata ikrar masa depan seharusnya menghendaki negara kaya dan institusi pelbagai hala lebih telus mengenai syarat pemberian pinjaman dan menawarkan pelindung terhadap pinjaman yang menimbulkan hutang yang menyesakkan.

“Cara sistem kewangan antarabangsa berfungsi pada masa ini… adalah untuk menggali lubang dengan lebih dalam lagi,” kata Kyte, bekas utusan iklim Bank Dunia yang baru-baru ini menasihati Britain dalam rundingan iklim. “Kami perlu berkata, ‘tidak, tidak perlu menggali lagi, kami akan mengisi lubang dan mengangkat anda.’”

‘Pinjaman lapuk’

Menyuarakan rayuan bertahun-tahun daripada negara membangun, Setiausaha Eksekutif UNFCCC, Simon Stiell secara terbuka menggesa negara kaya untuk menawarkan apa yang dipanggil pinjaman konsesi, dengan kadar faedah yang sangat rendah dan tempoh pembayaran balik yang panjang. Ini menjadikan ia lebih murah daripada yang dijual di pasaran terbuka. UNFCCC dan OECD tidak mempunyai ulasan untuk laporan ini. UNFCCC sebaliknya merujuk Reuters kepada kenyataan masa lalu Stiell.

Kira-kira 18% pinjaman iklim adalah daripada negara kaya, atau $18 bilion, tidak konsesi, laporan PBB dari 2015 hingga 2020 menunjukkan, termasuk lebih separuh daripada pinjaman yang masing-masing dilaporkan oleh Amerika Syarikat dan Sepanyol. Jumlah ini mungkin dipandang rendah, memandangkan negara kaya secara sukarela melaporkan kepada PBB sama ada pinjaman mereka adalah konsesi.

Perancis memberikan pinjaman bukan konsesi $118.6 juta kepada bandar pelabuhan Ecuador, Guayaquil pada 2017 untuk membina kereta kabel. Pinjaman itu, yang dikira Perancis sebagai sebahagian daripada ikrar kewangan iklimnya, menunjukkan bagaimana program global boleh mewujudkan hutang yang mahal di negara membangun sebagai pertukaran untuk sedikit keuntungan alam sekitar, sementara negara yang memberi pinjaman mendapat manfaat.

Digelar Aerovia, gondola berkabel itu dibilkan sebagai alternatif mesra iklim kepada jambatan sesak yang menghubungkan kawasan perindustrian Guayaquil ke bandar berdekatan tempat tinggal pekerja. Empat tahun selepas perasmiannya, Aerovia mengangkut kira-kira 8,300 penumpang sehari. Itu adalah satu perlima daripada jumlah penumpang yang diunjurkan dalam dokumen perancangan awal dengan menghasilkan hasil yang lebih rendah daripada jangkaan dan manfaat alam sekitar.

Hutang daripada pinjaman telah menambah defisit belanjawan Guayaquil $124 juta. Guayaquil dijangka membayar faedah 5.88%, menurut dokumen perancangan awal. Perancis diunjurkan memperoleh $76 juta dalam faedah sepanjang tempoh pembayaran balik 20 tahun. Kadar faedah itu akan menjadi luar biasa tinggi bagi pinjaman berkaitan iklim, kata penganalisis kewangan.  Analisis OECD 2023 mengenai pinjaman konsesi daripada 12 negara maju dan Kesatuan Eropah mendapati mereka menawarkan kadar faedah purata 0.7% pada 2020. Guayaquil dan Perancis enggan mendedahkan kadar faedah perjanjian pinjaman terakhir untuk kereta kabel itu.

“Ini adalah contoh klasik di mana pinjaman lapuk, yang telah diberikan kepada sebuah negara dalam bidang kewangan iklim, akan mewujudkan lagi … tekanan kewangan,” kata Bharadwaj, Penyelidik iklim dari Institut Antarabangsa bagi Alam Sekitar dan Pembangunan (IIED).

Perjanjian pinjaman itu tidak memerlukan Guayaquil untuk mengupah syarikat Perancis. Namun, syarikat pengangkutan Perancis Poma memenangi kontrak untuk membina kereta kabel, bersama-sama dengan syarikat Panama SOFRATESA, yang diasaskan oleh seorang warganegara Perancis. Syarikat itu juga mengendalikan kereta kabel, jadi majlis perbandaran tidak mengutip hasil daripada tambang penumpang untuk membantu membayar balik pinjaman. Kedua-dua syarikat itu tidak menjawab soalan daripada Reuters.

Hampir semua komponen Aerovia termasuk kabin, panel kawalan elektrik dan kabelnya dikilangkan di Perancis dan Switzerland dan kemudian dihantar ke Guayaquil, menurut persembahan slaid yang disediakan oleh kerajaan tempatan sebelum pelancaran kereta kabel itu.

Kepada Euan Ritchie, Penasihat dasar kanan di Development Initiatives, sebuah pertubuhan dasar antarabangsa, projek itu sama dengan “pemindahan kekayaan dari Ecuador ke Perancis.”

Membantah dakwaan itu, jurucakap agensi pembangunan Perancis berkata bahawa kereta kabel itu milik bandar dan agensi itu menilai risiko tekanan kewangan sebelum meluluskan pinjaman. Kereta kabel itu telah menghasilkan “pengurangan gas rumah hijau yang ketara,” walaupun jumlah penumpang rendah, kata jurucakap itu, yang tidak memberikan anggaran. Jurucakap itu berkata agensi itu tidak mengambil bahagian dalam memilih kontraktor.

Namun, agensi pembangunan Perancis menyuarakan kejayaan syarikat Perancis dalam mendapatkan kontrak itu. Laporan tahunan 2022 agensi itu mengatakan bahawa lebih daripada 71% daripada projeknya pada tahun itu melibatkan “sekurang-kurangnya satu entiti ekonomi Perancis,” mereka mengumpul 2 bilion euro dalam “manfaat ekonomi.” Jurucakap itu enggan memberikan anggaran bagaimana pembekal Perancis mendapat manfaat daripada pembiayaan berkaitan iklim. Syarikat Perancis sering memenangi bidaan kerana mereka mempunyai “pengetahuan mendalam dan kehadiran tempatan” di kawasan di mana AFD menghantar bantuan penting, jurucakap itu berkata, sambil menambah bahawa ia “sama sekali tidak memihak kepada mana-mana entiti berdasarkan kewarganegaraan mereka.”

Bersyarat 

Rekod OECD menunjukkan hampir 32% daripada semua pinjaman iklim Jepun memerlukan peminjam menggunakan sekurang-kurangnya sebahagian daripada wang itu untuk mengupah syarikat Jepun. Kajian Reuters mendapati pinjaman itu telah menyalurkan sekurang-kurangnya $10.8 bilion kembali kepada ekonomi Jepun.

Keperluan pinjaman itu membantu Sumitomo Corp dan Japan Transport Engineering Co memenangi tiga kontrak bernilai lebih $1.3 bilion untuk membekalkan 648 gerabak kereta api bagi projek kereta api dan kereta api bawah tanah elektrik di Filipina. Sebuah syarikat subsidiari Sumitomo, Sumitomo Mitsui Construction Co, memenangi dua kontrak bernilai lebih $1 bilion untuk membina pemanjangan rel dan bangunan stesen.

Jurucakap Sumitomo Corp berkata walaupun pinjaman itu memerlukan kontraktor utama adalah warga Jepun, mereka tidak memerlukan penggunaan subkontraktor Jepun. Jurucakap itu tidak menjawab apabila ditanya sama ada syarikat itu menggunakan subkontraktor tempatan untuk projek rel Filipina.

Japan Transport Engineering Co tidak menjawab soalan.

Bantuan dengan syarat pengambilan pekerja merampas peluang perniagaan syarikat tempatan dan menghapuskan peluang bagi negara membangun untuk membina kepakaran dalam teknologi mampan, kata Erika Lennon, Peguam kanan di Pusat Undang-undang Alam Sekitar Antarabangsa (CIEL). Sebelas sumber berkata keperluan itu bercanggah dengan klausa Perjanjian Paris yang menggesa Pihak untuk mengutamakan “pemindahan teknologi dan pembinaan kapasiti” bagi negara membangun.

Ditanya oleh Reuters mengenai pinjaman bersyarat Jepun, Kiyofumi Takashima, jurucakap Agensi Kerjasama Antarabangsa Jepun (JICA), berkata mereka membawa syarat yang sangat baik untuk peminjam dan biasanya melibatkan perunding, kontraktor dan pekerja tempatan. Perunding dan kontraktor Jepun melakukan “usaha sepenuhnya untuk memindahkan teknologi dan kemahiran” kepada entiti tempatan, katanya.

Dasar JICA dalam tempoh masa yang disemak oleh Reuters memerlukan pinjaman jenis ini membawa kadar faedah 0.1% dan tempoh pembayaran balik 40 tahun.

Bantuan bersyarat boleh membawa kos tambahan kerana penerima tidak boleh mempertimbangkan kontraktor yang lebih murah. OECD pada 2001 mengesyorkan menghentikan keperluan itu, memetik kajiannya sendiri pada 1991 yang mendapati ia boleh meningkatkan kos bagi negara penerima sehingga 30%.

Saori Katada, Pakar dasar luar Jepun di University of Southern California, memetik penyelidikan akademik yang mendapati bahawa syarikat Jepun biasanya mengenakan bayaran lebih daripada rakan mereka dari negara jiran, seperti China, Korea atau Taiwan.

“Mungkin ia kualiti yang baik, tetapi ia sentiasa sangat mahal,” kata Katada.

Negara lain kerap mengenakan keperluan pengambilan pekerja yang serupa ke atas geran. Wartawan mendapati bahawa 18% daripada semua geran berkaitan iklim yang dilaporkan kepada OECD antara 2015 dan 2020 membawa keperluan sedemikian untuk semua atau sebahagian daripada geran.

Kesatuan Eropah memanjangkan $4 bilion dalam bentuk geran yang memerlukan penerima untuk mengupah syarikat atau agensi dari negara tertentu. Amerika Syarikat melaporkan $3 bilion dan Jerman $2.7 bilion dalam bentuk geran dengan bersyarat yang serupa.

Jurucakap dari Kementerian bagi Kerjasama Ekonomi dan Pembangunan Jerman berkata bahawa geran mereka tidak memerlukan pengambilan syarikat Jerman dan tiada dasar untuk memihak kepada pembekal negara. Walau bagaimanapun, mereka sering memerlukan negara penerima membayar agensi pembangunan antarabangsa Jerman, GIZ, bagi perundingan dan perkhidmatan teknikal lain, kata jurucakap itu.

Hampir semua bantuan Kesatuan Eropah sejak 2021 telah bebas daripada keperluan pengambilan pekerja sedemikian, kata jurucakap EU.

Semua bantuan, tanpa mengira siapa yang mendapat kontrak untuk melakukan kerja, memberi manfaat kepada negara penerima, kata jurucakap Jabatan Negara AS. Jurucakap itu membantah tanggapan bahawa AS telah mengenakan syarat pemberian yang menyalurkan $3 bilion kembali kepada ekonominya sendiri. Bantuan itu mungkin memerlukan pengambilan syarikat atau agensi dari negara lain bukan hanya AS, kata jurucakap itu yang tidak menawarkan sebarang contoh khusus.

Data OECD menyenaraikan syarikat AS, badan bukan mengambil untung atau agensi kerajaan sebagai entiti utama yang menerima wang daripada sekurang-kurangnya 80% daripada geran iklim bersyarat AS, berjumlah $2.4 bilion.

Ini adalah “sebahagian daripada kisah yang sama mengenai pembiayaan yang menuju ke arah yang salah,” kata Kyte.

Sumber: Reuters (22 Mei 2024)